Bir video oyunu bitirmek için zaman bulmak zor olabilir, özellikle de haftada sadece birkaç saat oynarsanız. İki haftada bir kısa filmimizde, bir haftasonunda başlatılabilen ve tamamlanabilen video oyunlarını öneriyoruz. Bir keşif “yürüyüş oyunu” ile ilk deneyimim 2008 play agario mod Sevgili Esther oldu. Half-Life 2, mod piyasaya sürüldüğünde birkaç yıl önceydi, son nesil grafiklerin alacakaranlık alanına yaklaşıyordu: etkilemek için çok yaşlı, nostaljiye ilham verecek kadar yeni. O zamanlar, bu Sevgili Esther'ın tarihini hatırlattı. Ama bugün, kendine özgü açısallığı neredeyse kasıtlı görünüyor ve hikayenin acımasız yalnızlığını yoğunlaştırıyor. Ürkütücü keşif oyunu Paratopik, tarzıyla geçmişe biraz daha fazla ulaşıyor, ama bu sadece retro estetik ve oyun-ışık hikayesinin mükemmel bir birleşimi. Geçtiğimiz ay küçük bir geliştirici ekibi tarafından piyasaya sürüldü, 1990'ların sonlarından itibaren, geliştiricilerin “gerçekçi” görünümlü nesneler yaratmak için düşük-çokgenli modeller üzerinde ayrıntılı dokuları esnetdiği günlerde bir oyuna benziyor. Yüzler çarpık maskeler, su katı ve tüm dünya bulanık ve çamurlu. Eğer şaşıracaksanız, bu orijinal PlayStation'da uzun zamandır kayıp bir Silent Hill oyunu olabilir. Küçük ama etkili bir sanatsal tercihte karakterler, yalnızca ara sıra anlaşılır sözcükle noktalanmış, altyazılı glossolalia çatırdayarak konuşurlar. Paratopik, çok modern, düşük-poli sanatının tıkanıklıklarından uzak dünyalar, ve anbilimist bakışlarla bilerek göz kırpmıyor. Bunun yerine, onları, gerçek korku başlamadan önce bile, rahatsız edici bir tohumluluk atmosferi yaratmak için kullanır. BÜYÜK BİR 20. YÜZYIL GECE MESAFESİNE HERŞEY DOĞRU Oyunun hikayesi üç isimsiz kahramanın bakış açısı ile ortaya çıkıyor: Bir vurucu hazırlayan bir sözleşme katili, bir ormanı inceleyen bir fotoğrafçı ve bir sınır boyunca gizemli VHS kasetlerini kaçak eden bir adam. Bu karakterler arasındaki bağlantılar çoğunlukla ima edilirken, kaderleri, bir tür doğaüstü güç için ödüllendirilen ve korkulan kasetlere bağlanır. Paratopik, yürüyüş oyun tarzına gevşek bir şekilde uyuyor ve bir etkileşimi başarısızlığa uğratacak belirgin bir yol olmadan zorunlu seçimler sunuyor. Çeşitli sahnelerde, bir araba sürmenizi, silah yüklemenizi, fotoğraf çekmenizi veya bir avuç destekleyici karakterle konuşmanızı isteyecektir. Oyunun kesin zaman periyodu ve ayarı belirsizdir, ancak sanat tarzı her şeyi, 20. yüzyılın sonlarına doğru, akılsız otoyollar boyunca ayarlanmış ve gergin bir elektronik skorla desteklenen, belirsiz bir kabusa dönüştürür. Oyun bir saatten az sürüyor ve açıklanamayan birçok şeyi, sahneler ve karakterler arasında aniden kesen bir şey bırakıyor. Bu bakımdan, avant-garde sinematik oyunları Virginia ve unblocked agariogibi çok şey var. Fakat bu oyunların bariz mekanik etkileşimleri düzelttiği veya ortadan kaldırdığı yerlerde, Paratopik, tuhaf metin-ağır diyalog ağaçları gibi standart eski okul kurallarını, sadece onları uğursuz yönlere göndermek için içerir. Bir mağaza sahibine şehirde ilginç şeyler yapmasını isteyebilir ve size "hayalet karnavalı" ve "süt deposu" gibi yerleri hiç anlatamazsınız. Bu kaprisli gelebilir, ancak şakacıların korkutucu doğasında şaşkınlık ve ipucu verici anlar arasında, Paratopik dünyasında hiçbir şey güvenli görünmüyor. “PARATOPİK”, EVOATİF SAHİPLERİNİ DAHA FAZLA SAHİP OLDU Paratopik aniden sona erer, ancak plan, kasıtlı olarak karıştırıcı gibi görünmez, sadece geri çekilir. Hikayenin daha uzun bir tedavisini çok seviyorum, tüm ayrıntılarını hecelememeye, ama onun uyandırıcı vinyetlerini geliştirmeye ve birbirine kenetlenmeye daha fazla zaman vermeye. Ve Paratopik, basit bir macera oyunu olarak daha iyi olmayacak olsa da, karakterlerin yaptıkları yüksek bahislerle aynı motivasyona sahip olmayı diledim, çoğunlukla ilerlemek için bekleyen hikayeyi gezmek yerine. Genel olarak, Paratopic bu kadar atmosferik olan boğucu bir deneyim. Sinematik video oyunlarında nikotin lekeli bir tutum.